หัวใจคนเถื่อน(จบแล้ว)

“ปังๆ” “กรี๊ดดดด”เสียงปืนดังสนั่นก้องทั่วผืนป่าแข่งกับเสียงหวีดร้องตกใจของหญิงสาว

"ปังๆ ปังๆๆ" “เกิดเรื่องอะไรขึ้น!” เสียงปืนดังติดต่อกันหลายนัด มือเล็กกำสมาร์ทโฟนไว้แน่น สมองสั่งการให้เท้าเล็กๆ วิ่งทันทีที่เสียงปืนเบาลงเนื่องจากเสียงปืนมันกำลังดังไล่ตามเธอมาจากด้านหลัง ปาณิสราวิ่งตรงเข้าในป่าที่มีเเสงลอดผ่านช่องใบไม้น้อยลงเรื่อยๆ เธอไม่สนว่าทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรเพียงแค่เธอไม่ต้องมาตายด้วยลูกกระสุนปืนของใครก็เพียงพอแล้ว จนกระทั่งถูกมือปริศนาฉุดรั้งกระชากเธอเข้ามาในพุ่มไม้รก และเมื่อตัวเธอปลิวมากระทบแผงอกกำยำ มือขนาดใหญ่ก็ปิดปากเธอไว้ทันที ตากลมเบิกกว้างเพียงเห็นเสี้ยวหน้าคมที่มีหนวดเครารุงรัง ผมยาวปะคอแกร่งจนแถบมองไม่เห็นทรงเดิมแบบนี้ นี่เธอหนีโจรปะมหาโจรเหรอเนี่ย ร่างบางพยายามใช้แรงอันน้อยนิดสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนแข็งแรงแต่มันแทบไม่ได้ผล น้ำตาแห่งความกลัวค่อยๆไหลออกมาคลอที่ดวงตาคู่สวย

“อื้อ อ่อยอั้นนะ อ่อย” แต่ไม่มีท่าทางที่มือสากระคายจะปล่อยปากเล็กให้เป็นอิสระ ปาณิสราจึงอ้าปากใช้ฟันเล็กกัดมือใหญ่สุดแรง

“โอ้ยยยยย นี่หมาหรือคนวะ กัดเจ็บชิบ” เสียงทุ้มร้องออกมาไม่ดังมากนัก ตาคมแข็งกร้าวตวัดมองหมาที่กัดมือเขาอย่างเอาเรื่อง พร้อมยกปืนขึ้นจ่อขมับบาง หญิงสาวตกใจกลัวจนตัวสั่นระริก น้ำตาที่ว่าคลอนั้นได้ไหลพรั่งพรูออกมาเป็นสายแม่น้ำแล้ว

“ถ้าไม่อยากตาย ก็อยู่เงียบๆ” และเมื่อทันทีที่ดวงตาคมสบกับดวงตากลมโต หัวใจของทั้งสองก็กระตุกอย่างไม่ทราบสาเหตุ เหมือนมีกระแสบางอย่างไหลผ่านทั่วร่าง มันเป็นความรู้สึกคุ้นเคย อบอุ่นหรืออะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้เกิดขึ้นในใจ วินาทีนั้นเองเสียงหวานก็ได้เปล่งออกมาคล้ายละเมอ

“...พี่เผ่า...”

---

เผ่า

ภูวดล วรโชติโภคิน

ดาวเหนือ

ปาณิสรา โรจนพิมุกข์

---

สวัสดีค่ะทู๊กโคนนนน นิยายเรื่องแรกของไรท์นะคะ อ่านฟรียาวๆ ไปค่าาา ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยและก็สามารถคอมเม้นท์บอกกันได้เลยนะคะ ไรท์จะนำไปปรับปรุงและพัฒนาตัวเองค่ะ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊าาา❤️❤️

ผู้แต่งขอสงวนสิทธิ์นิยายเรื่องนี้ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) ผู้แต่งขอสงวนสิทธิ์นิยายเรื่องนี้ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม)